βηχιό

το (AM βήχιον και βηχίον)

ελαφρός βήχας

αρχ.

φαρμακευτικό φυτό που ανακουφίζει από τον βήχα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Το νεοελλ. βηχιό < αρχ. βηχίον < βηξ(-χός)].